Hojni ludzie potrafią i chcą dawać.
Dają zarówno finansowo, jak i siebie, w sposób korzystny dla odbiorcy. Ich prezenty mogą obejmować czas, pieniądze, rzeczy i zachętę.
Hojni ludzie są również w stanie odbierać w taki sposób, że dawca zyskuje na wymianie. Jak oni to robią? Ich działania są motywowane potrzebami innych, a nie ich samych.
Szczodrość w praktyce
Prawdopodobnie wszyscy możemy się zgodzić, że kiedy mówimy o kimś, kto jest hojny, mamy na myśli to, że daje bez proszenia o nic w zamian i w sposób, który jest korzystny dla tych, którzy otrzymują. Szczodrość jest prawie powszechnie uznawana za dobrą jakość. Ale co to naprawdę oznacza w życiu codziennym?
Hojni ludzie dobrze zarabiają pieniądze. Oznacza to, że angażują się w pracę w sposób zgodny z ich zasadami, a nie nielegalny lub niemoralny. Wykorzystują to, czego potrzebują, do własnych potrzeb, w tym wypoczynku, luksusu i bezpieczeństwa, a resztę mogą następnie wykorzystać dla dobra innych.
Ale hojni ludzie mają również właściwy stosunek do pieniędzy i bogactwa. Pieniądze są odpowiednio traktowane: jako środek do zdobycia potrzebnych rzeczy, a nie jako cel sam w sobie. Dzięki temu są w stanie dobrze wydawać pieniądze na innych, a nie tylko na siebie.
Szczodrość to nie tylko pieniądze. Hojni ludzie mogą być biedni finansowo, ale nadal poświęcają swój czas i energię innym. Kluczem jest angażowanie się z innymi dla ich korzyści, bez myślenia o nagrodzie, która może się w rezultacie zgromadzić.
Kiedy hojni ludzie otrzymują coś od innych, bez względu na to, czy jest to prezent, czas czy zachęta, są wdzięczni i wyrażają tę wdzięczność we właściwy sposób.
Mówiąc prościej, hojni ludzie dają innym, nie licząc kosztów i nie oczekując niczego w zamian.
Korzyści z hojności
Mówienie o korzyściach płynących z hojności może wydawać się dziwne. W końcu właśnie powiedzieliśmy, że hojni ludzie dają, nie oczekując nagrody.
Jednak korzyści wynikające z wielkodusznością wykraczają daleko poza proste quid pro quo z handlu wymiennego lub handlu.
Hojne działanie sprawia, że czujesz się dobrze, ponieważ pomagasz innym. Nie powinieneś oczywiście dawać, aby zaspokoić swoje ego, ponieważ to nie jest hojność, ale jest coś bardzo satysfakcjonującego w dawaniu wszystkiego, co możesz, aby pomóc komuś innemu.
Hojne dawanie z siebie również pomoże ci wzrastać jako osoba.
Dlatego hojni ludzie mają skłonność do zawierania i utrzymywania dobrych przyjaźni, zbudowanych na solidnych fundamentach oraz, miejmy nadzieję, wzajemnego szacunku i hojności.
Kiedy powinieneś dać?
Arystoteles, zawsze przydatny przewodnik po ćwiczeniu cnót, sugerował, że hojni ludzie dawali, gdy inni tego potrzebowali, i mieli coś, co mogłoby pomóc. Oznacza to, że masz okazję do szczodrych działań, ilekroć zobaczysz kogoś w potrzebie i możesz pomóc.
Arystoteles zasugerował również, że hojność mierzy się w stosunku do tego, ile ktoś musi dać. Ktoś, kto ma miliony funtów, może dać znacznie więcej niż ci, którzy mają mniej pieniędzy. Jednakże osoba posiadająca mniej pieniędzy może zostać uznana za bardziej hojną, jeśli przekaże większą część swojej nadwyżki.
Pogląd ten znajduje odzwierciedlenie w wielu światowych religiach, w tym w chrześcijaństwie. Na przykład Jezus odniósł się do przykładu biednej wdowy.
Odwrotna strona hojności
Wszystkie cnoty mają swoją „drugą stronę” lub, częściej, dwie: jedną za przesadę i jedną za niewystarczające posunięcie.
W przypadku hojności są to egoizm , który nie jest wystarczająco hojny lub bierze więcej, niż potrzebujesz, oraz marnotrawstwo , które daje zbyt wiele, gdy nie jest to potrzebne.
Ani egoizm, ani marnotrawstwo nie są atrakcyjnymi cechami i jak to często bywa, ważne jest, aby znaleźć równowagę.
W przypadku hojności równowaga polega na skupieniu się na potrzebach tych, którym dajesz. Jeśli dasz to, na co możesz sobie pozwolić, aby zaspokoić ich potrzeby, będzie to hojne.
Posługując się tą definicją, można by argumentować, że wdowa z przypowieści Jezusa w rzeczywistości marnotrawiła: dawała więcej, niż było jej stać, i zostawiła siebie w potrzebie.
Jednak dokładny punkt równowagi zależy od zainteresowanej osoby. Wdowa najwyraźniej czuła, że ma dość bez tych monet i że należało je oddać.
Wytyczne dotyczące hojności
Opierając się na Arystotelesie, z książki Curzera, jest kilka prostych kroków, które należy podjąć, aby ćwiczyć hojność:
1. Daj tyle, aby było to znaczące i użyteczne, i dawaj ludziom, którzy Twoim zdaniem będą z niego mądrze korzystać, a nie tym, którzy je zmarnują.
Ktoś, kto daje, nie martwiąc się o to, czy pieniądze zostaną wydane mądrze, może nadal być uważany za hojnego, ale może nie zachowywać się „dobrze”. Hojne dawanie oznacza pomoc w zaspokajaniu potrzeb innych. Świadomość, że ktoś zamierza wydać pieniądze na napoje lub narkotyki, nie pomaga w zaspokojeniu jego potrzeb.
2. Nie dawaj tak dużo, żebyś nie był w stanie zaspokoić własnych potrzeb
Szczególnie ważne jest, aby nie dawać tak dużo, że istnieje ryzyko wzbogacenia się kogoś innego kosztem.
3. Bądź łaskawy w przyjmowaniu odpowiednich darów od innych
Chociaż zawsze powinieneś być łaskawy w przyjmowaniu prezentów od innych, musisz mieć świadomość, czy stać ich na taki prezent. Władze świątynne mogły postąpić dobrze, oddając wdowie połowę jej ofiary, uznając, że nie stać jej na oddanie wszystkiego.
4. Szczodrość nie dotyczy osobistych korzyści
Szczególnie ważne jest, aby nigdy nie wykorzystywać innych dla osobistych korzyści.
Znalezienie równowagi
Pod wieloma względami łatwiej jest znaleźć równowagę w hojności niż w innych cnotach, które możesz chcieć rozwinąć.
Myślenie o tym, co jest samolubne i marnotrawne, da kilka łatwych wskazówek na temat niewłaściwych zachowań. Prawdziwa hojność wymaga dawania tego, na co możesz sobie pozwolić, aby pomagać innym, i łaskawości w otrzymywaniu od innych tylko tego, na co mogą sobie pozwolić.
Być może łatwiej jest artykułować niż robić, ale prawie każdy z nas uznałby to za dobrą rzecz i coś, do czego warto dążyć.