Co można zrobić, aby rozwinąć krytyczne, konstruktywne i kreatywne myślenie, które jest niezbędne do praktyki refleksyjnej?
Neil Thompson w swojej książce People Skills sugeruje, że jest sześć kroków:
- Przeczytaj – wokół tematów, których się uczysz lub chcesz się uczyć i rozwijać
- Zapytaj innych o to, jak robią rzeczy i dlaczego
- Patrz – co się wokół ciebie dzieje
- Poczuj – zwracaj uwagę na swoje emocje, co je pobudza i jak radzisz sobie z negatywnymi
- Rozmawiaj – dziel się swoimi opiniami i doświadczeniami z innymi osobami w organizacji
- Pomyśl – naucz się cenić czas poświęcony na myślenie o swojej pracy
Innymi słowy, ważne jest nie tylko myślenie. Musisz także rozwinąć zrozumienie teorii i praktyki innych, a także badać pomysły z innymi.
Praktyka refleksyjna może być wspólnym działaniem: nie musi być wykonywana sama. Rzeczywiście, niektórzy psychologowie społeczni sugerują, że uczenie się odbywa się tylko wtedy, gdy myśl zostaje przełożona na język, w mowie lub piśmie. To może wyjaśniać, dlaczego jesteśmy zmotywowani do ogłaszania konkretnego wglądu na głos, nawet gdy sami! Ma to jednak także implikacje dla praktyki refleksyjnej i oznacza, że myśli, które nie są wyraźnie wyartykułowane, mogą nie wytrzymać.
Znalezienie możliwości wspólnej praktyki refleksyjnej w ruchliwym miejscu pracy może być trudne. Oczywiście są pewne oczywiste, takie jak wywiady oceniające lub recenzje konkretnych wydarzeń, ale nie zdarzają się codziennie. Musisz więc znaleźć inne sposoby na wgląd w słowa.
Chociaż może wydawać się nieco wymyślony, może być pomocny, szczególnie na początku, w prowadzeniu dziennika doświadczeń edukacyjnych. Nie chodzi o dokumentowanie formalnych kursów, ale o podejmowanie codziennych czynności i wydarzeń oraz zapisywanie tego, co się wydarzyło, a następnie zastanawianie się nad nimi w celu rozważenia tego, czego się od nich nauczyłeś, i tego, co możesz lub powinieneś zrobić inaczej. Nie chodzi tylko o zmianę: dziennik uczenia się i refleksyjna praktyka mogą również wyróżniać się, gdy zrobisz coś dobrze.